Fundacja Niepodległości wraz z Tygodnikiem "Do Rzeczy" ogłasza konkurs dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych związany z 70. rocznicą zwycięstwa polskich żołnierzy w Bitwie o Monte Cassino.

Konkurs nosi nazwę „Ślady dawnych dni”
Zadaniem uczestników Konkursu jest napisanie eseju lub felietonu na jeden z poniższych tematów:

a) „Monte Cassino – czy tylko maki?”
b) „Jak widzę sens walki polskich żołnierzy o Monte Cassino”

Praca powinna zawierać refleksję nad losami, ofiarą i owocami wysiłku wojennego żołnierzy 2 Korpusu Polskiego – postrzeganymi z perspektywy dzisiejszego młodego pokolenia.

Praca nie może mieć więcej pięć tysięcy znaków razem ze spacjami.
Organizator dopuszcza wysłanie więcej niż jednej Pracy przez tego samego uczestnika.

Wyboru najlepszej pracy dokona Komisja Konkursowa w składzie:
Przemysław Jaśkiewicz (wiceprezes zarządu Fundacji Niepodległości), Paweł Lisicki (redaktor naczelny "Do Rzeczy"; przewodniczący Komisji Konkursowej), Przemysław Omieczyński (prezes zarządu Fundacji Niepodległości), Piotr Semka (publicysta "Do Rzeczy"), Maciej Szymczak (członek zarządu Fundacji Niepodległości), Rafał A. Ziemkiewicz (publicysta "Do Rzeczy"), Piotr Zychowicz (redaktor naczelny "Historia Do Rzeczy").

Nagrody:
*publikacja pracy lub jej fragmentów w Tygodniku "Do Rzeczy"
*markowy tablet
*zaproszenie na wyjazd edukacyjny na Monte Cassino lub do Arnhem (prawo do wyjazdu wraz z Laureatem Konkursu w ramach Nagrody Głównej będzie miał także wskazany przez niego nauczyciel historii lub języka polskiego, lub wychowawca, albo rodzic/opiekun/przedstawiciel ustawowy)

Szczegóły w Regulaminie - do pobrania wraz z kompletem załączników (w formacie PDF) ze strony:
http://fundacja-niepodleglosci.pl/konkurs/slady-dawnych-dni

Zapraszamy do udziału!

CZERWONE MAKI NA MONTE CASSINO

1.
Czy widzisz te gruzy na szczycie?
Tam wróg twój się kryje, jak szczur!
Musicie! Musicie!! Musicie!!!
Za kark wziąć i strącic go z chmur!
I poszli szaleni, zażarci,
I poszli zabijać i mścić!
I poszli - jak zawsze – uparci!
Jak zawsze – za honor się bić.

REF.
Czerwone maki na Monte Cassino,
Zamiast rosy piły polską krew…
Po tych makach szedł żołnierz i ginął,
Lecz od śmierci silniejszy był gniew!
Przejdą lata i wieki przeminą,
Pozostaną ślady dawnych dni!…
I tylko maki na Monte Cassino
Czerwieńsze będą, bo z polskiej wzrosną krwi!

2.
Runęli przez ogień straceńcy!
Nie jeden z nich dostał i padł…
Jak ci, z Samossierry, szaleńcy!
Jak ci, spod Rokitny, sprzed lat!
Runęli z impetem szalonym
I doszli!… I udał się szturm!
I sztandar swój biało-czerwony
Zatknęli na gruzach wsród chmur!

REF.

3.
Czy widzisz ten rząd białych krzyży?
To Polak z honorem brał ślub!…
Idź naprzód!… Im dalej… im wyżej…
Tym więcej ich znajdziesz u stóp!
Ta ziemia do Polski należy,
Choć Polska daleko jest stąd,
Bo wolność… krzyżami się mierzy…!
Historia ten jeden ma błąd…!

REF.

4. [zwrotka dopisana przez autora, Feliksa Konarskiego na 25-lecie Bitwy, w roku 1969]

       Ćwierc wieku, koledzy, za nami,
       Bitewny ulotnił się pył
       I klasztor białymi murami
       Na nowo do nieba się wzbił...
       Lecz pamięć tych nocy upiornych
       I krwi, co przelała się tu -
       Odzywa sie w dzwonach klasztornych,
       Grających poległym do snu...!

 REF.

Tekst wg publikacji książkowej "Piosenki z plecaka Helenki", Rzym, 1946
(zmiany: "wziąć" zamiast "wziąść", "spod" zamiast "z pod", oraz "sprzed" zamiast "z przed").

Feliks Konarski (pseudonim Ref-Ren) był członkiem Teatru Żołnierza Polskiego armii Andersa. 17 maja późnym wieczorem wrócił z występów do Campobasso, ale nie mógł zasnąć, bo w oddali rozpoczęła się bitwa o Monte Cassino. Zasiadł do napisania tekstu piosenki. O trzeciej nad ranem zbudził swego przyjaciela Alfreda Schütza (pseudonim ‘Al Suito’), prosząc go dopisanie muzyki. Po półtorej godzinie melodia praktycznie była gotowa. Bitwa wciąż trwała, więc cały zespół aktorski spiesznie wyruszył w jej kierunku. Po drodze, za przydrożnym rowem, Konarski zobaczył samotny grób żołnierski – naprędce sklecony krzyż, przewiązany białą taśmą, lekko przekrzywiony, z wiązanką maków w łusce po pocisku. Wyjął notes i w ciężarówce dopisał trzecią zwrotkę "Czy widzisz ten rząd białych krzyży?" O 9:50, 18 maja 1944, wreszcie ucichły działa – to 12 pułk Ułanow Podolskich pierwszy dotarł na szczyt wzgórza i zatknął na nim biało-czerwony sztandar.
Czwartą zwrotkę dopisał Feliks Konarski w 25-lecie bitwy, w r. 1969. W publikacjach zwrotka ta bywa niestety pomijana i jest mniej znana.
Po zapoczątkowanych zmianach w Polsce Feliks Konarski mógł wreszcie Ojczyznę odwiedzić. Miał przyleciec 12 września 1991 r. Niestety, zmarł w przeddzien wyjazdu.
Z różnych źródeł zebrał Jerzy Trzesicki, Vancouver, lipiec 2002.
[ ŹRÓDŁO: http://homepages.ihug.co.nz/~antora/WIERSZE/CASSINO/TEXT_JT.HTM ]