27 Wołyńska Dywizja Piechoty AK była fenomenem patriotycznym w okresie II wojny światowej niespotykanym. Oto synowie wołyńskiej ziemi, których ojcowie i dziadowie byli wywożeni (Sybir i roboty przymusowe w Niemczech) i mordowani pospołu przez niemieckich nazistów i rosyjskich komunistów, a potem ukraińskich nacjonalistów powstali by bronić siebie, swoich rodzin i prawa do polskości Tej ziemi. Stawili się na rozkaz Ojczyzny w liczbie blisko 7 000 żołnierzy. Była to największa, zwarta jednostka partyzancka czasu wojny. Przeszła szlak bojowy liczący blisko 600 kilometrów; z Wołynia na Lubelszczyznę. Pod ogniem Armii Czerwonej, w zwarciu z Wehrmachtem, w trakcie ciągłych bojów osłaniających polską ludność przed UPA. Swój szlak bojowy znaczyli krzyżami tych, którzy polegli i wzruszeniami tych, których wyzwalali spod okupacji... Ich heroiczny wysiłek był przez lata PRL spychany w niepamięć, tak jak w niepamięć spychana była wiedza o polskich Kresach. Wołyniacy jednak pamiętali. Spotykali się, rozmawiali, wspominali. W latach 70-tych wołyńscy żołnierze - śp. Michał Fijałka, ps. Sokół i śp. Leon Karłowicz ps. Rydz - zebrali dokumentację fotograficzną poświęconą działaniom macierzystej Dywizji. Opracowali album, który jest unikatowym świadectwem tamtych czasów. Część prac dokumentacyjnych wykonał syn śp. Michała Fijałki - Grzegorz.
Album zawiera ponad sto stron dużego formatu i setki zdjęć, niektóre niepublikowane dotychczas.
Pierwsze wydanie Albumu ukazało się we wrześniu br. Nakład został wyczerpany, mimo niemałej kwoty 173 zł jaką trzeba było wyasygnować przy zakupie egzemplarza. Przyjmujemy zamówienia na dodruk Albumu - metodą subskrypcji. W przypadku wysyłki Albumu poza Lublin do ww kwoty należy uiścić także koszty przesyłki (ok. 9-15 zł). Prosimy o kontakt z Jackiem Burym e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. tel.+48 508 323 498 lub e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. tel. 81 5361210

Jacek Bury, Fundacja Niepodległości, Lublin

Już po raz siedemnasty - 22 listopada 2020 - odbyły się Zaduszki Kresowe organizowane przez lubelskie stowarzyszenia kultywujące pamięć o polskich Kresach. Od kilku lat współorganizatorem wydarzenia jest także Fundacja Niepodległości. W tym roku Zaduszki, ze względu na sytuację spowodowaną pandemią koronawirusa miały wyjątkowo skromną oprawę.
Msza święta w kościele powizytkowskim pw. N.M.P. Zwycięskiej rozpoczęła się o godz. 13:15 z udziałem ograniczonej liczby wiernych, zgodnie z obostrzeniami wprowadzonymi przez rząd. Podczas nabożeństwa modlono się za poległych i pomordowanych w czasie tzw. operacji polskiej na terenie Związku Radzieckiego, podczas walk we Wrześniu `39 roku, i w późniejszym okresie II wojny światowej znaczonym dołami śmierci i masowymi egzekucjami w Katyniu, Miednoje, Charkowie, w Ponarach pod Wilnem, na Wołyniu, Podolu i wielu innych miejscach i miejscowościach gdzie ginęli za to tylko, że byli Polakami.
Ze świątyni uczestnicy udali się do bazyliki oo. Dominikanów na Starym Mieście, gdzie pod Tablicą Ponarską, upamiętniającą mord na Polakach w podwileńskich lasach odbyła się dalsza część Zaduszek. Delegacje przedstawicieli władz miasta Lublina, Urzędu Marszałkowskiego, Wojewody Lubelskiego oraz zebranych organizacji, w tym także Fundacji Niepodległości złożyły wieńce i zapaliły znicze.
W tym roku nie odbyła się sesja popularyzującą historię oraz teraźniejszość polskich Kresów. Ze względu na pandemię z tej części programu organizatorzy zrezygnowali.

23 listopada w kolejną rocznicę Wielkiego Głodu I poł. lat 30. XX w na Ukrainie Fundacja Niepodległości uczciła pamięć ofiar rosyjskiego ludobójstwa.
Podczas dokonanej z rozmysłem i premedytacją zbrodni życie na południowo – zachodnich krańcach imperium sowieckiego straciły miliony ludzi, w tym co najmniej setki tysięcy Polaków. Okrucieństwo to zasłużyło na miano gienocydu – ludobójstwa.
W br. z racji na tzw. pandemię covid oficjalne uroczystości we wspomnianym dniu nie odbyły się. W tej sytuacji przedstawiciel Fundacji zapalił pod Pomnikiem Ofiar Wielkiego Głodu (ukr. Głodomoru) tradycyjnie biały i czerwony znicz. Modlitwą obejmujemy wszystkie ofiary tej okrutnej zbrodni niezależnie od narodowości.

W tym dniu wspominamy również naszych sąsiadów Ukraińców w związku z obchodzonym w tym kraju Dniem Godności i Wolności (День Гідності І Свободи). Pod tą wspólną nazwą upamiętnione są 3 wydarzenia. Wspomniana rocznica Wielkiego Głodu, wybuch pomarańczowej rewolucji (w 2004 r.) i 7 rocznica Rewolucji Godności. To dramatyczny ciąg wydarzeń z najnowszej historii Ukrainy, który nadal trwa. Spowodowane jest to moskalską agresja na Ukrainę wywołaną właśnie tymi jej dążeniami do samookreślenia i pełnej niezawisłości.

W niedzielę 22 listopada minęła kolejna – 18 już - rocznica śmierci por. Rafała Gan – Ganowicza.
Określenia tego – ostatni z Żołnierzy Tułaczy – używamy ponieważ jest to postać, która nie tylko symbolicznie zamknęła biogramy naszych bohaterów narodowych utworzone w ramach projektu Fundacji Niepodległości „Rok Żołnierzy Tułaczy”. Jego niesamowite losy – nawet jak na owe czas w biogramie poniżej. Jak mawiał żartobliwie, za motto przyjął formułę Mao Tse-tunga: „Milion ukłuć szpilką i słonia zabije. Niech więc każdy chwyta za szpilkę!” Zachęcamy do zapoznania się szerzej z dziejami jego walki zawartymi w książce „Kondotierzy”.
Ponadto można obejrzeć film produkcji TVP „Pistolet do wynajęcia”:
http://www.youtube.com/playlist?list=PL4940C894968C512B
Przedstawiciele Fundacji Niepodległości tradycyjnie zapalili na grobie białe i czerwone znicze, zaś lokalni młodzi patrioci postawili piękną chryzantemę.
Wieczne odpoczywanie racz mu dać Panie… Cześć Jego pamięci!

Modlitewną pamięcią objęliśmy również wszystkich walczących o niepodległość Polski pod pomnikiem “Nie ginie kto za wiarę i wolność umiera” na tymże cmentarzu - parafii św. Agnieszki.

Jan Fedirko, FN, 22 listopada 2020

11 listopada br. w Święto Niepodległości rozstrzygnięty został konkurs plastyczny „Nieskończenie Niepodległa” w miejscowości Możdżanowo (gmina Ustka, woj. Pomorskie) zorganizowany przez miejscowe Sołectwo.

Wydarzenie objęła patronatem Fundacja Niepodległości.

Zwłaszcza w czasie postępującej izolacji – m.in. zdalne nauczanie w szkołach - inicjatywa Sołtysa i Rady Sołeckiej dla dzieci i młodzieży polegająca na własnoręcznie wykonaniu godła RP zasługuje na uznanie.
Z tym większą przyjemnością przekazaliśmy nagrody dla młodych uczestników. Sądząc po uśmiechniętych obliczach na zdjęciach upominki przypadły do gustu laureatom. Gratulacje dla wszystkich uczestników, ale i organizatorów, którzy przy takich okazjach pamiętają nie tylko o patriotycznej powinności, ale również obowiązku rozwijania zdolności i talentów wśród młodego pokolenia.
Więcej informacji- łącznie z lista laureatów w poszczególnych kategoriach - na fb Sołectwa Możdżanowo: https://www.facebook.com/pages/category/Community/So%C5%82ectwo-Mo%C5%BCd%C5%BCanowo-311661902861098/

Tegoroczna zbiórka zniczy, z powodu wszechobecnej pandemii odbyła się w bardzo ograniczonym zakresie. Mimo tego, do siedziby Hufca Pracy w Lublinie przy ul. Łabędziej, gdzie od lat znajduje się sztab akcji przyszło wiele paczek z zebranymi zniczami. Najbardziej zaimponowali nam młodzi patrioci ze szkolnego (Szkoła Podstawowa Nr 6 w Otwocku) Klubu Młodego Patrioty im. 100-lecia Niepodległej, którym opiekuje się pani Maria Celoch. Przysłali z Otwocka do Lublina kilkanaście pudeł z zebranymi zniczami…
Nie udało nam się w tym roku zorganizować akcji porządkowania polskich cmentarzy na Wołyniu. I zapalić zniczy na cmentarzach, rokrocznie porządkowanych. Wszystkie zgromadzone w minionym roku znicze zebrane podczas kwesty 1 listopada przekazaliśmy Konsulatowi Generalnemu RP w Łucku. Czterokrotnie samochód dostawczy łuckiego Konsulatu kursował na trasie Lublin – Łuck by przewieźć cały, zebrany w 2019roku „plon”. W sumie przekazaliśmy ok. 8 500 zniczy. Konsulat rozdysponował je pośród polskich towarzystw i parafii na Wołyniu. Zapłonęły na polskich cmentarzach 1 i 11 listopada br. Tyle mogliśmy zrobić dla polskiej pamięci w tych trudnych czasach pandemii.
W imieniu organizatorów: Konsulat Generalny RP w Łucku, TVP 3 Lublin, Towarzystwo Przyjaciół Krzemieńca i Ziemi Wołyńsko-Podolskiej, Fundacja Niepodległości, Lubelska Wojewódzka Komenda OHP, dziękujemy tym, którzy rokrocznie (także w tym roku) włączali się w akcję zbiórki zniczy. To dzięki Wam i tym wszystkim darmowym darczyńcom, którzy dzielili się swoimi zniczami mogliśmy w tym i minionych latach zapalić znicze na tysiącach polskich grobów rozsianych od Podola, przez Wołyń aż po Nowogródczyznę i Wilno.
17 listopada br. młodzież Hufca Pracy w Lublinie oraz delegaci Fundacji Niepodległości zapalili symboliczne znicze na grobach Wołyniaków, pochowanych na lubelskich nekropoliach.
Fotorelacja z wydarzenia aut. naszych Wolontariuszy na tej stronie w zakładce Multimedia/Galeria:
https://www.fundacja-niepodleglosci.pl/multimedia/2322-znicze-na-wolynskich-grobach-w-lublinie-oraz-zbiorka-2020 

Dzięki wsparciu finansowemu Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych udało się wznowić kolejne edycje książki „O INCE, która zachowała się jak trzeba” (wyd. III) i komiksu „Przygody Misia Wojtka, dzielnego żołnierza” (wyd. V)
Publikacje są bezpłatne i za darmo trafiły do dzieci oraz młodzieży.
Z dystrybucją dotarliśmy do ponad 70 podmiotów, w tym bibliotek (m.in. MBP Lublin wraz z ponad trzydziestoma filiami), przedszkoli, szkół (podstawowych oraz średnich), organizacji obywatelskich (np. Motocyklowy Rajd Wołyński czy Fundacja Solidarności Rodzin), interaktywnych muzeów jak „Dom Kultury – Pomnik Czynu Bojowego Kleeberczyków” w Woli Gułowskiej.
Ponadto publikacje te stanowiły nagrody dla laureatów z młodego pokolenia np. w konkursie "Nieskończenie Niepodległa" (Możdżanowo – woj. Pomorskie) czy podczas turnieju piłkarskiego dla młodzieży z okazji Święta Niepodległości 11 XI w Lublinie oraz ogólnopolskiego konkurs „Żołnierze Wykleci - Bohaterowie Niezłomni”. Towarzyszyły również innym wydarzeniom patriotycznym jak np. V Marsz „LALUSIA”.
Tak więc wydawnictwa dotarły nie tylko do woj. Lubelskiego, ale również na teren Małopolski i Pomorza. Obdarowaliśmy nimi również młodych rodaków poza granicami RP - na Litwie i Ukrainie, a nawet w Uzbekistanie.

Bezcenna – zwłaszcza w czasach pandemii SARS-CoV-2 – i zamknięcia instytucji publicznych - okazała się pomoc Funkcjonariuszy Straży granicznej – gł. z Nadbużańskiego Oddziału – przede wszystkim Placówki SG w Dołhobyczowie, Lubyczy Królewskiej, Horodle i Dorohusku. Dzięki ich zaangażowaniu publikacje trafiły „pod strzechy” – w teren do prowincjonalnych szkół.

Dziękujemy dla Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych dzięki którego wsparciu finansowemu przedsięwzięcia obie cenne publikacje mogły trafić do kolejnych kręgów młodego pokolenia, aby nie tylko rozwijać czytelnictwo, ale i pobudzać postawy patriotyczne.

Jan Fedirko, Fundacja Niepodległości

Sprawozdanie z prac konserwatorskich i robót remontowo-budowlanych przeprowadzonych przez Fundację Niepodległości przy zabytkach na Ukrainie w 2020 roku.

2020 rok to kolejny, ósmy z rzędu rok intensywnych działań Fundacji na dawnych Kresach Wschodnich. Jednym z aspektów szeroko rozumianej akcji przywracania pamięci o polskiej obecności na tym terenie było podjęcie przez nas prac konserwatorskich w stosunku do zabytków pozostających za wschodnią granicą. W tym roku przeprowadziliśmy działania w ramach trzech projektów obejmujących obiekty zlokalizowane w Drohobyczu, Stanisławowie i Łyśćcu.

1. Kościół parafialny pod wezw. Chrystusa Króla w Stanisławowie - prace konserwatorskie przy barokowym konfesjonale (n/z)
Leżący na Pokuciu Stanisławów był dawną rezydencją magnaterii polskiej, a w okresie międzywojennym stolicą województwa. Obecnie w mieście, które pełni funkcję stolicy obwodu, mieszka ponad 220 tys. osób. Polacy stanowią wśród nich niewielką grupę - ostatni spis powszechny z 2001 r. mówi o kilkuset osobach. Ślady polskości widoczne są w zabytkach - m. in. kolegiacie oraz pałacu Potockich, a także dawnych kościołach katolickich, użytkowanych dziś przez wspólnoty greckokatolickie. Konfesjonał, będący przedmiotem działań konserwatorskich, pierwotnie stanowił wyposażenie kolegiaty – kościoła pod wezw. NMP, zbudowanego w latach 1672-1703 m.in. według projektów F. Corazziego (lub pochodzącego z Awinionu François Corossinego), rozbudowany po 1737 r. Sanktuarium rodu Potockich, gdzie spoczęli m.in. Stanisław Potocki i Andrzej Potocki. Po II wojnie światowej znajdowały się tutaj magazyny, warsztaty stolarskie i ślusarskie, od 1979 r. muzeum sztuki - głównie malarstwo sakralne. W powieści Pan Wołodyjowski Henryka Sienkiewicza miał tu być pochowany pułkownik Michał Wołodyjowski. Miejscem obecnego przechowywania pochodzącego z połowy XVIII w. konfesjonału jest kościół pod wezw. Chrystusa Króla, który został zbudowany w latach 1925-1932 według projektu architekta S. Treli.

Celem podjętych działań było przywrócenie konfesjonałowi własciwego stanu, w miarę możliwości zbliżonego do pierwotnego. Wykonano szczegółowy opisu stanu zastanego wraz z dokumentacją fotograficzną. Delikatnie, mechanicznie oczyszczono obiekt z kurzu. Wykonano badania stratygraficzne na powierzchni konfesjonału. Usunięto brud i wtórne warstwy lakieru przy użyciu zmywaczy do usuwania powłok lakierniczych, terpentyny i benzyn, metodami chemicznymi i mechanicznymi. Zastosowano środek przeciw drewnojadom Hylotox firmy Altax, wprowadzany metodą nasączania, zamaczania elementów i iniekcji z użyciem strzykawek. Zaimpregnowano masy drewna żywicami Paraloid B-72, w 5% i 8% roztworze w rozpuszczalniku Nitro. Wzmocniono konstrukcję konfesjonału, sklejono luźne elementy. Dorzeźbiono brakujące elementy wystroju konfesjonału w drewnie tego samego gatunku co autorski. Uzupełniono drewnianymi flekami i kitami miejsca ubytków drewna. Zabarwiono miejsca uzupełnień i wykonano retusze scalające w miejscach przetarć bejcami na bazie spirutusu i nitro. Nałożono na powierzchnię konfesjonału warstwę zabezpieczającej. Wykonano dokumentację powykonawczą - opisową i fotograficzną.
Prace konserwatorskie wykonał p. Tomasz Junik, dyplomowany konserwator dzieł sztuki.
Działania dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.