Z niezwykłym oddaniem, a wręcz ofiarnością Jacek Bury nasz kolega z FN oraz wychowawca z OHP w Lublinie - z powszechnie znanego w środowisku "Kurnika" na Bronowicach (Środowiskowy Hufiec Pracy przy ul. Łabędziej) - od początku przejścia moskalskiej agresji w tzw. pełnowymiarową wojnę dostarcza pomoc humanitarną na Ukrainę. Wyjazdy Jacka na Wołyń wraz z tą tragiczną sytuacją nie ustały, a właśnie wręcz ze wzrostem potrzeb napadniętych Ukraińców zintensyfikowały się. Cotygodniowa dostawa pomocy przeładowanymi busami nie przeszkadza zapomnieć mu o miejscach pamięci - głównie cmentarzach - których akcje porządkowania, a przede wszystkim przywracania pamięci na dawnych kresach II RP prowadzi od lat. Tym bardziej, że w pierwszej kolejności dostarcza ją właśnie do miejscowości w których pracujemy, opiekujemy się cmentarzami korzystając z pomocy lokalnych wspólnot – ukraińskich mieszkańców.
Poniżej kilka zdjęć świadczących o tym, ale przede wszystkim krótka refleksja o naszym Kustoszu Pamięci Narodowej na Wołyniu - Dobrym Duchu Polesia. Zapraszamy na wspomnienia o Anatolu Suliku - którego niestety 8 już rocznicę śmierci niedawno obchodziliśmy – w piątek 22 kwietnia br. do siedziby Wspólnoty Polskiej (Rynek 18) o godz. 4PM
„Z wizytą u Anatola’ czytaj poniżej:

 Z wizytą u Anatola

Chciałoby się traktować Tą wizytę dosłownie, z pogawędką biesiadną, kresową melancholią, poliską (choćby i 100 gram) oraz opowieścią o polskim Wołyniu, o którym Anatol opowiadał ze swadą niezrównaną. Cóż… Pomodliliśmy się przy grobie starego kompana tylu wypraw wołyńskich, powspominali w ciszy dawne czasy, przytulili Panią Halinkę… Poliskiej wprawdzie nie było, bo to i prohibicja i chyba już wycofana z produkcji, ale 20 gram lokalnego płynu - zgodnie z tradycją, której nas uczył Anatol - za pamięć wychyliliśmy.

Dobry Boże, toż to już osiem lat jak zmarł Duch Polesia… A zda się jakby to było wczoraj. Wrażenie potęguje ta pustka, którą wedle porzekadła - nie ma ludzi niezastąpionych - Czas i kolejne pokolenia wypełniają bez przerwy… Ha, pokażcie mi dzisiaj kogoś, kto jedzie rowerem 30 km z przerzuconym przez ramę workiem cementu by postawić kolejny pomnik na polskim cmentarzu… pokażcie mi kogoś kto opowiada gdzie szukać na Wołyniu grobów Wielgatów, Stosiów, Mariańskich, Sakowiczów, Maciejewskich… pokażcie mi kogoś kto w jednym ręku trzyma telefon, organki, miskę z gorącym obiadem, dokumenty z inwentaryzacji cmentarza w Równem żeby drugą mieć wolną na stakańczyk poliskiej… pokażcie mi kogoś kto inwentaryzuje 85-ty cmentarzyk na Wołyniu… bo Anatol zakończył swoją robotę na 84.

Z wielu starych klisz pamięci wyraźniej widzę kilka… O jednym, może dwóch wspomnę… Kościuchnówka, rok 2008, Polski Lasek. Jesteśmy na terenie obozu harcerskiego, jemy kolację, siedzimy razem przy stole. Anatol pyta; jest sól? Przynoszę mu w foliowym woreczku garstkę. Bierze, przyprawia, zajada. Na koniec posiłku zwija woreczek i odchodzi od stołu parę kroków, idzie za drzewo. Nie widzę dobrze co robi, bo jest zasłonięty przez sosny. Pytam, zaintrygowany; coś tam Anatolu robił? A sól sobie za korę starej sosny schowałem w tym woreczku coś go przyniósł. A po co ci chować sól w lesie? – dopytuję. A – odpowiada – jakbym tu kiedyś był sam i zachciało mi się posolić posiłek, a soli bym nie miał, to sobie znajdę tą sosnę i posolę prowiant…

I drugie, obiecane wspomnienie; Tajkury, cmentarz polski, hen za Równem, roku nie pomnę, może 2010… Stary, podniszczony cmentarzyk. Zapalamy znicze we trzech; ja, Anatol i Leon. Głośno myślę; wiesz co Anatolu, może byśmy i tu młodzież przywieźli, można by i ten cmentarz objąć letnią akcją porządkową… A daj tam spokój Jacuś – żachnął się tylko – toż to już Rówieńszczyzna…

Taki był! Dla niego cały świat składał się z Wołynia, Halinki z dziećmi i w sumie mało potrzebnej Reszty… Czekaj Tam na nas Anatolu! Da dobry Bóg spotkamy się jeszcze!
Jacek Bury

PS. Wieczór wspominkowy poświęcony Duchowi Polesia zaplanowaliśmy na 22 kwietnia br. w siedzibie Wspólnoty Polskiej (Rynek 18). Będziemy wspominać, planować publikację Anatolowych artykułów, oglądać stare zdjęcia i filmy... A potem zejdziemy do którejś ze staromiejskich piwnic by wznieść toast za Pamięć o starym Druhu i za zdrowie Pani Halinki… Zapraszamy!