Katy Carr to brytyjska wciąż nagrywająca artystka, piosenkarka, wykonawczyni, kompozytorka i lotnik obecnie mieszkająca w Londynie, w Anglii. Jako niezależny muzyk wydała cztery płyty ze znaczkiem Deluce Recordings: „Screwing Lies” (2001), „Passion Play” (2003),”Coquette” (2009) i „Paszport” (2012), „Polonia” (2015).  Katy urodziła się w Nottingham ze związku Brytyjczyka i Polki, jako dziecko mieszkała w Polsce (kraju matki), gdzie nauczyła się języka polskiego na poziomie podstawowym, a także przyswoiła aspekty polskiej kultury, tradycji i muzyki. W wieku pięciu lat zaczęła naukę w szkole podstawowej w Wielkiej Brytanii i już od najmłodszych lat ujawniła talent muzyczny, zdobywając nagrody w konkursach piosenki na całym East Midlands. Gdy Katy była nastolatką, zafascynowało ją lotnictwo i postanowiła zostać pilotem myśliwca. Wstąpiła do Air Training Corps i zdobyła brązową, srebrną i złotą nagrodę Duke of Edinburgh (Księcia Edynburga) oraz stypendium dla lotników Royal Air Force, co ostatecznie doprowadziło ją do szkoły muzycznej i otworzyło drzwi kariery. Katy Carr, wyposażona w kombinację wojskowej dyscypliny i kreatywności muzycznej, była dobrze przygotowana do kariery, jej cechą charakterystyczną jako muzyka jest to, że z całą parą prze naprzód. Jej melodyjność i zapadający w pamięć wokal można usłyszeć wszędzie od Royal Opera House, do Glastonbury, a ostatnio w całej Polsce i skupiskach Polonii na całym świecie. Niezmienna miłość Katy Carr do lat 30. i 40. XX wieku oraz oddanie się sztuce i duchowości tej epoki są tym bardziej cenne, gdyż poświęca ona tyle samo uwagi kaprysom ludzkiego serca, jak i kwestiom ukazującym, jak nisko może upaść ludzkość. Katy jest oryginalna, odróżnia się od tła, jak iskra wyskakująca z zapałek Swan Vesta, zapalająca papieros podczas zaciemnienia.

 W 1915 roku w Londynie odbyło się prawykonanie preludium symfonicznego „Polonia” Sir Edwarda Elgara. Utwór, napisany z myślą o Funduszu Na Rzecz Polskich Ofiar (Polish Victims Relief Fund), czerpał inspirację z tradycyjnych pieśni polskich, w tym z hymnu narodowego oraz dzieł Chopina. Elgar zadedykował „Polonię” swojemu przyjacielowi polskiemu pianiście, kompozytorów, działaczowi politycznemu, a także późniejszemu premierowi Polski, Ignacemu Paderewskiemu. W 2015 roku, 100 lat później, Katy Carr, angielska piosenkarka zafascynowana swoimi polskimi korzeniami oraz historią narodu, z którego pochodzi, nagrywa płytę pod tym samym tytułem – „Polonia”. (…) Katy Carr nagrała w sumie 16 utworów. Każdy z nich oprócz nietuzinkowej warstwy muzycznej niesie ze sobą głęboki przekaz na temat polskich bohaterów. Ich często nie do końca znane życiorysy są zachętą do dotarcia do źródeł tych informacji czy lektury historycznych książek. Przykładem jest piosenka „When Charlie met Pola” i romantyczne losy polskiej „królowej dramatu” Poli Negri i „króla komedii” Charliego Chaplina. Lub utwór „My Beloved General” o generale Maczku, który po demobilizacji był barmanem w Edynburgu. Album „Polonia” to artystyczna, okraszona osobistym komentarzem autorki kronika najnowszych dziejów Polski. „Polonia to dama. Gdybym była tajną agentką, bez wątpienia to byłby mój pseudonim wojenny (…) Niech żyje wolność, niech żyje Polonia!” czytamy w opisie płyty. Album zebrał pozytywne, czterogwiazdkowe recenzje w brytyjskiej prasie m.in. w „Observerze”, „Independent” i „Q Magazine”. „Guardian” napisał, że „podczas, gdy tematyka utworów jest często przygnębiająca, Carr dodaje jej lekkiego muzycznego charakteru – od wokalnych treli i gypsy jazz’u po rytmy cha-chy i reggae. Prawdziwie oryginalna kreacja.” (katycarr.com)

Koncert "Polonia" 3 kwietnia 2016, godz. 19:00 "Chatka Żaka" ul. Radziszewskiego 16. Wstęp wolny 

 Koncert jest częścią Retrospektywy Festiwalu Filmów Dokumentalnych "Niepokorni, Niezłomni, Wykleci"