23 listopada przypada kolejna rocznica Wielkiego Głodu I poł. lat 30. XX w na Ukrainie. Podczas dokonanej z rozmysłem i premedytacją zbrodni życie na południowo – zachodnich krańcach imperium sowieckiego straciły miliony ludzi, w tym co najmniej setki tysięcy Polaków. Okrucieństwo to zasłużyło na miano gienocydu – ludobójstwa.
W tym dniu obchodzony jest na Ukrainie Dzień Godności i Wolności (День Гідності І Свободи). Pod tą wspólną nazwą upamiętnione są 3 wydarzenia. Wspomniana rocznica Wielkiego Głodu, wybuch pomarańczowej rewolucji (w 2004 r.) i 6 rocznica Rewolucji Godności.
W Lublinie uroczystości rocznicowe zaplanowano na sobotę 23 listopada o godz. 14 pod Pomnikiem Ofiar Wielkiego Głodu (w kształcie bochna chleba) - skwer obok ronda Metropolity P. Mohyły (pod Zamkiem, za Katedrą Prawosławna, nieopodal Masztu Niepodległości na rondzie R. Dmowskiego).

 W przypadku Wielkiego Głodu (Hłodomor) lat 1932-33 (w XX w) czcimy nie tylko miliony (od 4 do 6) Ukraińców, ale należy pamiętać, że i co najmniej kilkaset tysięcy Polaków zamieszkujących tamte ziemie. Wszyscy oni są ofiarami celowego, zaplanowanego sowieckiego ludobójstwa. Zginęli straszną śmiercią głodową z rosyjskich rąk na skutek m.in. nieludzkiego prawa „5 kłosów” czy też mniej znanego w Polsce „czarnej deski” (coś w rodzaju obozów koncentracyjnych – eksterminacji w miejscu zamieszkania). Prawo 5 kłosów oznaczało karę śmierci – egzekwowaną od ręki – za zerwanie (w myśl bezprawia sowieckiego kradzieży) 5 kłosów zboża. Prawo czarnej deski to otaczanie wiosek, które nie były w stanie wywiązać się z obowiązkowych dostaw kontyngentów produktów rolnych kordonem wojsk. Wcześniej krasnoarmiejcy grabili i niszczyli wszelką żywność. Otoczeni takim kordonem stopniowo umierali z głodu. Do próbujących wydostać się strzelano jak do uciekinierów.
Warto nadmienić, że w XX w Ukraińcy – kraj o najżyźniejszej ziemi w Europie, jej spichlerz – z powodu terroru moskalskiego aż trzykrotnie doświadczali klęsk głodu na masową skalę!
Kolejne wydarzenia to już bardziej współczesne. 15 lat od wybuchu Pomarańczowej Rewolucji (najważniejszej i największej z ówczesnych „kolorowych rewolucji” w Europie Wschodniej – krajach postsowieckich) i 6 rocznica Rewolucji Godności – Euro Majdanu. W pewnym sensie trwa ona nadal w postaci walki Ukrainy o niezależność z moskalską agresją (Krym i wschód tego kraju).

Na zakończenie wspomnę, że w dniu tym obchodzimy również 17 rocznicę śmierci por. Rafała Gan – Ganowicza.
http://www.fundacja-niepodleglosci.pl/20-dziaalno/2209-ostatni-zolnierz-tulacz-rocznica-smierci
Celowo pozwalam sobie połączyć te rocznice ponieważ nie raz Pan Rafał – pseudonim „Jerzy Rawicz” – wskazywał na nierozerwalność sprawy naszej niepodległości z kwestią niezależności Ukrainy. Odnosił się do naszych sąsiadów z szacunkiem za determinację w ich walce o niepodległość oraz uznaniem za mężne stawianie w historii nie raz czoła rosyjskiej nawale. Miał nadzieję, że bliska współpraca naszych narodów powstrzyma podboje imperium zła i zabezpieczy niejako wzajemnie obu niepodległość.

Jan Fedirko, Fundacja Niepodległości, listopad 2019 r.

P.S. Wszystkich, którzy trafią do stolicy Ukrainy – a warto – zachęcam do odwiedzenia tamtejszego Muzeum – Memoriału Wlk. Głodu. Położone po drodze z centrum miasta do Ławry Peczerskiej (również obowiązkowo do zwiedzenia) stanowi nie tylko tzw. miejsce protokolarne, ale wzruszające, a może i wstrząsające świadectwo kwintesencji bolszewizmu.
Już na placu przed wejściem do mrocznego podziemia rozbite żarna świadczą o tym, że coś tu jest nie tak. Zastanawiałem się dlaczego tak zauroczył mnie tam pomnik dziewczynki. Nie chodzi o sam artyzmem, ale naprawdę piękne odwzorowanie – ujęcie, coraz rzadziej spotykanego we współczesnej sztuce ideału kalokagatii. Piękno, dobro i prawda. Prawda o złu, tym systemowym, bezbożnym sowietyzmie, ale chyba i ciemnej stronie ludzkiej duszy…
http://memorialholodomor.org.ua/