Mieszkańcy Lublina uczcili Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych w środę 1 marca 2023.
Uroczystości rozpoczęły się o 9.00 złożeniem kwiatów na cmentarzu przy ul. Unickiej przy Mogile – Pomniku Zamordowanych na Zamku Lubelskim w latach 1944-1954. Potem kwiaty i znicze zostały złożone przez przedstawicieli służb mundurowych i samorządowców pod tablicami w bramie Zamku Lubelskiego, upamiętniającymi zabitych więźniów, oraz pod pomnikiem Zaporczyków na placu Zamkowym. Na lubelskich uroczystościach Fundację Niepodległości reprezentowała delegacja, w której Maciejowi Szymczakowi towarzyszyli rekonstruktorzy Grupy Edukacji Historycznej – Robert Pleskot i Grzegorz Rydz – w mundurach żołnierzy 2 Korpusu Polskiego (n/z).
– Jesteśmy winni im naszą pamięć – mówił o Żołnierzach Wyklętych w wywiadzie udzielonym „Radiu Lublin” Maciej Szymczak, członek zarządu Fundacji Niepodległości. – To święto, które pozwala nam przypomnieć o pamięci. A jesteśmy to winni tym, którzy nie złożyli broni razem z zakończeniem II wojny światowej. Na Zamku Lubelskim więziono po wojnie polskich żołnierzy, na których polowało komunistyczne UB wspierane przez oddziały sowieckie. Wielu z nich tutaj zginęło. Przypominamy dziś kolejnym pokoleniom o ich ofiarności dla Ojczyzny.
Według szacunków na Zamku Lubelskim już po wojnie wykonano 180 wyroków śmierci.
– Więźniów torturowano, a potem rozstrzeliwano – mówiła na antenie „Radia Lublin” zastępca Muzeum Narodowego w Lublinie, Barbara Oratowska. – Do tego stopnia maltretowano ludzi, że rodziny ich nie poznały. Jasińskiego wnoszono na noszach, żeby wykonać wyrok śmierci. To było bicie, poniżanie, przesłuchania. Tutaj tych więźniów nawet nie rejestrowano.
Zdaniem historyków na Lubelszczyźnie zginęło lub zostało zamordowanych ponad tysiąc żołnierzy podziemia niepodległościowego. Na ziemiach lubelskich działalność podziemia trwała najdłużej – do roku 1963, kiedy zginął z bronią w ręku sierż. Józef Franczak ps. Laluś. Upamiętniły go w środę uroczystości w Świdniku.

Obchody Dnia Pamięci Niezłomnych Żołnierzy Wyklętych w Świdniku miały szczególny charakter. W tym roku przy nowym Pomniku sierż. Józefa Franczaka ps. Laluś (znajdującym się przy rondzie im. Żołnierzy Wyklętych) nastąpiło wmurowanie specjalnej kapsuły z ziemią pochodzącą z 76 miejsc walk i męczeństwa polskich patriotów z lat 1939-1984. Są to m.in.: Anielin (miejsce śmierci mjr. Henryka Dobrzańskiego „Hubala”, z pola bitwy pod Mokrą, z leśniczówki Guszczewina - miejsca urodzenia Danuty Siedzikówny „INKI”, aresztu śledczego przy ul. Rakowieckiej w Warszawie, Majdanu Kozic Górnych - miejsca śmierci Józefa Franczaka ”LALUSIA”; oczywiście również z Kwatery „Ł” – tzw. „Łączki” na cmentarzu komunalnym warszawskich Powązek. Zebrana ona została przez Społeczny Komitet Poloniae Restitutae Centissimo Anno, który podczas uroczystości reprezentował Jan Kurek, zaś poświęcenia dokonał ks. kan. Piotr Stańczak. Wspominając walczących w podziemiu antykomunistycznym (po II wojnie światowej) z obcą władzą narzuconą przez moskali przy pomniku zgromadzili się przedstawiciele organizacji patriotycznych i narodowych oraz mieszkańcy Świdnika w tym dzieci i młodzież szkolna (ze SP nr 5 z dyr. T. Szydło). Nie zabrakło oczywiście Marka Franczaka (syna „Lalusia”). Wśród przedstawicieli władz byli obecni m.in. Starosta Łukasz Reszka, Burmistrz Waldemar Jakson, Radosław Brzózka (reprezentujący min. Przemysława Czarnka). Zbigniew Wojciechowski (Wicemarszałek województwa lubelskiego - dziękując wszystkim, którzy niosą pamięć o Żołnierzach Niezłomnych nawiązał do wojny na Ukrainie, niezłomnej walki obrońców tego kraju z tym samym wrogiem), Magdalena Wójcik (Wójt Gminy Mełgiew).
Najliczniejszą delegację obok Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego im. „LALUSIA” w Kozicach Dolnych wystawiło Stowarzyszenie Marsz Szlakiem LALUSIA. Przedstawiciel Fundacji Niepodległości zapalił tradycyjnie biały i czerwony znicz.
Kilka zdjęć z portalu „Świdnik wysokich lotów” (https://www.swidnik.pl/) poniżej.
Pełna relacja z tego wydarzenia na miejskim portalu Świdnika https://www.swidnik.pl/w-dniu-pamieci-zolnierzy-wykletych-foto/
Zaś fotorelacja z wydarzenia aut. Jana Fedirko z Fundacji Niepodległości na tej stronie w zakładce Multimedia/Galeria: https://www.fundacja-niepodleglosci.pl/multimedia/2696-dzien-niezlomnych-zolnierzy-wykletych-w-swidniku

W piątek 24 lutego 2023 roku, w rocznicę tzw. pełnej agresji moskali na Ukrainę Lublin był miejscem wielu wydarzeń upamiętniających tę zbrodniczą agresję. Szczególnym oddźwiękiem odbiły się te z nich, które były przygotowane przez organizacje obywatelskie i co ważne z udziałem oraz we współpracy z uchodźcami z Ukrainy m.in. na Pl. Litewskim i Starym Mieście.
Miasto Lublin rozpoczęło je w południe hymnami narodowymi Polski i Ukrainy pod Ratuszem oraz otwarciem wystawy „Lublin Solidarny z Ukrainą” na Placu Litewskim.
Generalnie można określić ich charakter jako wydarzenia kulturalne: mitingi, performance, happeningi.
W koncercie - requiem kończącym ten dzień wzięli udział żołnierze LIT-POL-UKR Brygady (na czele z gen. J. Mokrzyckim, i ppłk. O. Lunovem).
Metropolita Lubelski abp. S. Budzik znaczną część listu pasterskiego na Wielki Post poświęcił kwestiom zaatakowanej Ukrainy i pomocy - również duchownej – uchodźcom oraz Kosciołowi greckokatolickiemu.
Reprezentant Fundacji Niepodległości w lubelskich miejscach pamięci związanych z ukraińskimi ofiarami moskovi - mogily Petlurowców, pomnik Ofiar Głodomoru - wspólnie z rodzinami biżeńców z Ukrainy, które schroniły się u nas zapalił znicze.

Na zakinchenia cioho dnia, riku, ta daj Bog vijny - Peremogi Ukrainy skazu odne: ruskij vojennyj karabl idi na x...!

Poniżej kilka zdjęć z opisanych wydarzeń:

1 marca obchodzić będziemy Kolejny raz Dzień Pamięci Niezłomnych Żołnierzy Wyklętych poniżej program uroczystości w Lublinie. Wśród obchodów w innych miejscowościach Lubelszczyzny warto zwrócić uwagę na wydarzenie w Świdniku. Pod Pomnikiem sierż. Józefa Franczaka ps. LALUŚ w południe nastąpi wmurowanie kapsuły z ziemią z 76. Miejsc Walki i Męczeństwa Polskich Patriotów. Polecamy Państwa pamięci Niezłomnych Żołnierzy Wyklętych – uczczenie ich tam gdzie są ich upamiętnienia w najbliższej okolicy. Warto, aby tego dnia zapłonęły na nich białe i czerwone znicze.

NASTAŁA CHWAŁA UKRAINY MIĘDZY NARODAMI.
Drodzy ukraińscy przyjaciele wybaczcie tę z lekka trawestację wersu z Nacjonalnego Hymnu Ukrainy. Jednak to niezaprzeczalny fakt, że od roku wśród cywilizowanych narodów Ukraina - NARÓD UKRAIŃSKI - jest bohaterem. Tylko żal, że takim kosztem…
To już dziewiąty rok jak stanęliście - wszyscy Ukraińcy - do heroicznej, nierównej walki i od roku na czele z Prezydentem Zełeńskim stawiacie czoła agresji moskowskiego imperializmu w pełnym już wymiarze.
Po raz kolejny moskale pokazali swe niestety nieodmienne oblicze. Mordy, tortury, gwałty głównie na bezbronnej ludności cywilnej, grabieże. Nihil nowi, nie tylko od czasu "Zapisków oficera armii czerwonej" S. Piaseckiego. Dodali tylko technologię. Bestialskie ataki rakietowe, w tym pociskami balistycznymi na cywilne osiedla, nie tylko infrastrukturę krytyczną, aby wywołać gigantyczny kryzys humanitarny. Żadnego prawa wojennego, poszanowania konwencji międzynarodowych, w tym używanie zakazanych rodzajami uzbrojenia, bomb czy uzupełnienie orków urkami (wysyłanie do wałki morderców z więzień). Na szczęście – również dla nas – wzmaga to tylko opór dumnych następców kozaków.
Może to zabrzmi jak truizm, ale warto przy każdej okazji powtarzać podziękowania, że dosłownie walczycie za nas, w obronie wolnego świata, którego losy w decydującej mierze zależą dziś od Waszego męstwa i żertwy.
Pozwólcie, że podziękuję Wam Bracia jeszcze raz trawestując pryspiw Hymnu Ukrainy: DOKOZALIZCIE, ŻE JESTEŚCIE KOZACKIEGO RODU! (Powiem tak – dokonało się. Podczas Majdanu Pomarańczowej Rewolucji wzywałem "dokażycie shcho Vy Bratia kozackogo rodu").
Pamiętajcie: "Ukraina bude vilna, bude Neńka samostijna, szabli do gory!"
Do rodaków zaś pozwolę sobie zaapelować popularnymi dziś słowami songu Taraki; „Szcze ne vmerła i nie zginie - padaj Lasze mocniej rękę Ukrainie”. Potrzeba coraz większego wsparcia, zwłaszcza tych walczących u peredowej (na froncie) wydaje się oczywista. Rozważcie proszę wesparcie np. naszych medyków pola walki z POL-UKR TEAM, którzy dosłownie na pierwszej linii frontu ratują życie rannych żołnierzy: https://www.facebook.com/wmiedzyczasy
Razom do Peremogi!
Slava UKRAINI!
Poniżej kilka emblematycznych zdjęć z ostatniego roku na Ukrainie. Celowo pominąłem te z Polski (również z granicy w lutym i marcu), z Polakami ponieważ chyba wystarczy, że zachowaliśmy się godnie, może nawet właśnie z godnością jesteśmy w stanie przejąć dziedzictwo „INKI” i po prostu „zachowaliśmy się jak trzeba”!

Дорогі українські Друзі, вибачте цю невелику переробку рядка з Національного Гімну України. Однак незаперечним фактом є те, що вже рік, як Україна — УКРАЇНСЬКА НАЦІЯ — є героєм серед цивілізованих націй. Шкода лише, що такою високою ціною…
Ось уже дев’ять років, як Ви, усі українці, стали на героїчну, нерівну боротьбу, і рік, як під проводом Президента Зеленського чините опір повномасштабній агресії московського імперіалізму.
Москалі вкотре показали своє, на жаль, невиправне, справжнє лице. Убивства, тортури, ґвалтування беззахисного цивільного населення, грабунки. Нічого нового під сонцем, не тільки з часів «Записок офіцера Червоної армії» С. П’ясецького. Вони лише додали технологію. Звірські ракетні обстріли, у тому числі балістичними ракетами, не тільки критичної інфраструктури, але й мирних мікрорайонів, для того, щоб спричинити гігантську гуманітарну кризу. Жодних законів та звичаїв війни, жодного дотримання міжнародних конвенцій, у тому числі використання забороненої зброї, бомб, чи докомплектовування орків урками. На щастя, в тому числі й наше, це лише посилює опір гордих нащадків козаків.
Може, це зазвучить банально, але варто за кожної нагоди повторювати подяки за те, що Ви у прямому сенсі воюєте за нас, захищаючи вільний світ, доля якого вирішальною мірою залежить сьогодні від Вашої мужності й самопожертви.
Дозвольте подякувати Вам, ще раз видозмінивши приспів Гімну України: ДОКАЗАЛИ, ЩО ВИ, БРАТТЯ, КОЗАЦЬКОГО РОДУ! (Скажу так: звершилося! Під час Майдану Помаранчевої Революції я закликав: «докажіть, що Ви, Браття, козацького роду»).
Пам’ятаєте: «Україна буде вільна, буде Ненька самостійна, шаблі догори!»
А до своїх співвітчизників дозволю собі звернутися популярними нині словами пісні «Тараки»: «Ще не вмерла і не згине — подай, ляше, дужче руку Україні». Необхідність дедалі більшої підтримки, особливо для тих, хто воює на передовій, видається очевидною. Прошу, подумайте про підтримку, наприклад, наших бойових медиків із команди POL-UKR TEAM, які буквально на першій лінії фронту рятують життя поранених бійців: https://www.facebook.com/wmiedzyczasy
Разом до Перемоги!
Слава УКРАЇНІ!
Нижче кілька символічних фотографій з останнього року в Україні. Я навмисне не подаю знімків з Польщі (в тому числі з кордону в лютому і березні), з поляками, бо, мабуть, вистачить того, що ми повели себе гідно, може навіть якраз із гідністю можемо перейняти спадщину «Інки» і сказати про себе, що ми просто «повели себе так, як треба»!

W 9 już rocznicę Rewolucji Godności, którą co nieco wyparła sytuacja wojny, która po niej nastąpiła – zwłaszcza tzw. w pełnym wymiarze rok temu – tym bardziej warto przypomnieć prawdę, która niejako zwieńczyła to wielkie wydarzenie w najnowszej historii Ukrainy: Bohaterowie nie umierają! ГЕРОЇ НЕ ВМИРАЮТЬ!
Ku czci Nebesnej Sotni, ale i tych ochotników którzy niemalże prosto z kijowskiego Majdanu ruszyli na wschód swej ojczyzny, aby własną piersią (na początku byli uzbrojeni w zasadzie tylko w kałachy) zagrodzić drogę moskalom przypominam słowa ukraińskiego wieszcza narodowego T. Shevchenki z poematu „Kaukaz”:
"Sława Wam rycerze swobody, wyście woje z Bożej Łaski. Walczcie dalej. Zwyciężycie. Bóg wam dopomoże".
(Mam nadzieję, że pamiętacie kto go tak pięknie deklamował na barykadach Euro Majdanu).

Nie od rzeczy będzie przy tej okazji przypomnienie prośby o wsparcie walczących z moskalskimi orkami i urkami żołnierzy brygady im. ukraińskiego bohatera Lubelszczyzny: . https://www.fundacja-niepodleglosci.pl/9-dziaalno/aktualnoci/2684-apel-o-wsparcie-gen-marko-bezruczko-obronca-lubelszczyzny-wczoraj-i-dzis
Pamiętajcie - jak zawsze powtarzamy Wam słowa starej ukraińskiej pieśni wojskowej: "Ukraina bude vilna, bude Neńka samostijna, szabli do gory! Hej!”

Poniżej na wspomnienie tych tragicznych, ale i jakże podniosłych chwil sprzed lat na Majdanie przekład na polski "Pływe kacza":

Uroczysta gala finałowa – VII już edycji – Międzyszkolnego Konkursu "Co nam przekazują Zesłańcy Sybiru?", która miała miejsce 9 lutego 2023 r. u organizatora w XXVII Liceum Ogólnokształcącym im. Zesłańców Sybiru w Lublinie wzbogacona została o nowe elementy. Jeden z nich to prezentacja wystawy „Zbrodnia nieukarana – łagry sowieckie.” przygotowanej przez IPN Oddział Lublin. Kolejnym było odsłonięcie tablicy przy dębie upamiętniającym żołnierzy AK, BCh, NSZ więzionych i zamęczonych w latach 1944-48 w łagrach NKWD w rejonie Borowicz i Swierdłowska. Drzewo zasadzone został na przyszkolnym terenie.
Odnośnie samego konkursu to niewątpliwie wydarzeniem tegorocznego konkursu był wyjątkowy wręcz wiersz „Pociąg na Sybir” Zofii Kowalik (z kl. VII a, SP nr 4 w Puławach). Poniżej przedstawiamy ten piękny utwór – doceniony nagrodą specjalną.
Tematyka konkursu powoduje, że w naturalny sposób, w tym roku nawiązywano do wojny na Ukrainie – moskalskiej agresji. Dosadnie i w przejmujący sposób wyraził to prof. Eugeniusz Niebelski z KUL JPII ( przewodniczący jury): „nie trzeba nam obcych Panów”; wzywając do czujności i gotowości wyrzeczeń na rzecz obrony Ojczyzny – to też lekcja z historii, która podobno miała się już zakończyć.
Fundacja Niepodległości tradycyjnie wsparła to cenne wydarzenie obejmując je patronatem oraz fundując nagrody.
Nagrodzeni – spośród 124 nadesłanych prac - w trzech kategoriach: literackiej, plastycznej i multimedialnej i na dwóch poziomach wiekowych (szkoły podstawowe i ponadpodstawowe): https://www.27lo.lublin.pl/2023/02/07/wyniki-vii-miedzyszkolnego-konkursu-co-nam-przekazuja-zeslancy-sybiru/
Dziękujemy Dyrekcji, Nauczycielom i Społeczności Szkolnej za kolejna edycję tej pięknej inicjatywy i pracę wykonaną przy organizacji całego konkursu. Pełna relacja z wydarzenia na: https://www.27lo.lublin.pl/2023/02/12/final-vii-miedzyszkolnego-konkursu-co-nam-przekazuja-zeslancy-sybiru/