Nakładem Kolegium Europy Wschodniej ukazała się praca Mariusza Maszkiewicza "Między bezpieczeństwem a tozsamością. Rosyjskie, ukraińskie i białoruskie interpretacje idei i koncepcji w polskiej polityce wschodniej (1990 - 2010)"

Dr Mariusz Maszkiewicz - dyplomata i wykładowca akademicki (UKSW), autor książek, artykułów l ekspertyz dotyczących krajów b, ZSRR. Opublikował m.in.; Mistyka i rewolucja (Kraków 1995), Białoruski Tristan - europejski Tristan (red., Wrocław 2006), Białoruś - zespól ukrytego paradoksu (Warszawa-Kraków 2008), Białoruś - w stronę zjednoczonej Europy (red., Wrocław 2009), Wasz patriotyzm, ich szowinizm. Wywiad-rzeka z V. Landsbergisem (Toruń 2011). Kilkanaście artykułów i prac przetłumaczono na język angielski, białoruski, litewski i rosyjski. W obszarze zainteresowań polityka zagraniczna UE, polska polityka wschodnia, a także filozofia polityki, antropologia, historia, kultura i tradycja krajów obszaru postsowieckiego. Autor mieszka w Warszawie.

Z recenzji:

Monografia Mariusza Maszkiewicza wypełnia dotkliwą lukę w zakresie publikacji naukowych dotyczących hi­storii polskiej polityki zagranicznej, w tym historii naj­nowszej polskiej polityki wschodniej, [...} dodatkowo ukazuje kontekst tej polityki w relacjach i w odbiorze naszych sąsiadów: Rosjan, Ukraińców i Białorusinów, l pod tym względem [...} stanowi istotne novum. Nie ma bowiem wielu opracowań, w których odbiór polity­ki polskiej na Wschodzie byłby tak gruntownie i profe­sjonalnie zanalizowany.

Prof. Leszek Zasztowt

Praca Mariusza Maszkiewicza pokazuje także, jak często polskie koncepcje polityki wschodniej rozmija­ły się z wyobrażeniami o rzeczywistości geopolitycz­nej mieszkańców tej części Europy, gdzie zamierzano je realizować. Nie'uwzględniały przede. wszystkim ukraińskich i białoruskich aspiracji politycznych oraz dynamiki procesów państwowotwórczych z udziałem tych narodów. Interesujące w tym kontekście, są zwłaszcza. przytaczane przez Autora bardzo trafne, a często pomijane przez polityków polskich analizy wydawców paryskiej „Kultury" - Jerzego Giedroycia i Juliusza Mieroszewskiego. - .

Prof Eugeniusz Mironowicz

Dnia 21 maja odbyła się na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim promocja książki Sławomira Pacia "Powiśle Puławskie w Powstaniu Styczniowym 1863". Fundacja Niepodległości współfinansowała wydanie tej książki. Poniżej przedstawiamy relację zamieszczoną na portalu Kresy.pl

Fundacja Niepodległości wsparła wydanie albumu "Renesans Lubelski", którego wydawcą jest Wydawnictwo "Boni Libri"

O samej pozycji tak piszą wydawcy:

Album „Renesans lubelski" przybliża niezwykłe dzieła sztuki, które zrodziły się z przyswojenia na Lubelszczyźnie na przełomie XVI i XVII wieku, dwóch nurtów renesansu europejskiego: niderlandzkiego i włoskiego. Efektem było powstanie oryginalnej i niepowtarzalnej architektury odznaczającej się charakterystycznymi i wyrazistymi cechami. Renesans lubelski to nie tylko zjawisko regionalne. Dzieła sztuki inspirowane jego dokonaniami powstawały w różnych częściach dawnej Polski, a tak zwane lubelskie dekoracje sklepień upowszechniły się w całym kraju.

Publikacja odkrywa przed czytelnikiem perły sztuki renesansowej znajdujące się w miejscowościach, które przed wiekami tętniły życiem i przeżywały chwile świetności. Są to niezwykłej urody zabytki, będące prawdziwą ucztą dla wszystkich miłośników architektury, rzeźby i malarstwa. Przetrwały one wszystkie kataklizmy i nieszczęścia dziejowe i są wciąż niedocenionymi skarbami, mogącymi zadowolić najbardziej wybrednego poszukiwacza piękna.

Album ukazuje nie tylko obiekty znane i opisane przez badaczy z racji swojej formy czy lubelskich dekoracji sklepiennych, ale także to, co wraz z architekturą składa się na niezwykle bogate, lecz jednolite oblicze artystyczne renesansu lubelskiego: detale wystroju, nagrobki, ołtarze, elementy wyposażenia. W publikacji prezentujemy obiekty o różnorodnym przeznaczeniu: kościoły katolickie i bożnice, zamojskie i lubelskie kamienice mieszczańskie, kazimierskie spichlerze. Każdy z nich jest na swój sposób wyjątkowy i wart bliższego poznania.

Album ma charakter podróży po Lubelszczyźnie. Wędrówkę rozpoczynamy w Zamościu, odwiedzamy Kodeń, Radzyń Podlaski, Turobin, Uchanie, Łęczną, Szczebrzeszyn, Czemierniki, Rybitwy i położony już w Małopolsce Leżajsk, a wyruszając z Lublina, poprzez Markuszów, Kurów, Końskowolę docieramy nad Wisłę, by z Gołębia i Janowca trafić wreszcie do Kazimierza, gdzie podróż się kończy.

Pragniemy, aby album był również hołdem złożonym dawnym architektom i budowniczym, rzeźbiarzom, snycerzom, sztukatorom i malarzom, którzy przybyli na Lubelszczyznę z Italii, krajów niemieckich i północnoeuropejskich, by razem z polskimi mistrzami stworzyć dzieła oryginalne i niepowtarzalne.

Autorami zdjęć prezentowanych w albumie są Adam Bujak i Marcin Bujak. Zdjęcia zostały zrobione z niezwykła starannością, a prace nad nimi trwały blisko dwa lata. Zdecydowana większość obiektów została sfotografowana po gruntownych pracach renowacyjnych i konserwatorskich, dzięki którym odzyskały one dawny blask i piękno. Recenzentem albumu jest prof. dr hab. Jerzy Kowalczyk z Instytutu Sztuki PAN. Album jest ekskluzywna publikacją o objętości 220 stron w polsko-angielskiej wersji językowej.

Zapraszamy na stronę Wydawnictwa Boni Libri

Prezentujemy najnowszą publikację Fundacji Niepodległości, którą wydaliśmy wspólnie z Ośrodkiem Karta z okazji Roku Żołnierzy Wyklętych.

"Wyklęci. Podziemie zbrojne 1944–1963" to chronologiczny obraz dwudziestoletniej walki o wolną, wymarzoną Ojczyznę. Opowieść jest montażem wypowiedzi dziesiątek osób – świadków tamtych wydarzeń. Naoczne relacje przeplatane są komunikatami, odezwami, rozkazami, a także korespondencją zarówno lokalnych przedstawicieli UB z Centralą, jak i samego Ławrientija Berii ze Stalinem. Całość sprawia, że czujemy się uczestnikami tych wydarzeń.

- książka jest do nabycia w dobrych księgarniach; można ją też zamawiać w biurze Fundacji Niepodległości

- fragmenty:

Kpt. Zdzisław Broński „Uskok” w dzienniku:
Polska tonie w czerwonej powodzi... Istnieje przysłowie, że „tonący brzytwy się chwyta”, jakże ono obecnie pasuje do wielu Polaków! Toniemy – a nadzieja, której się chwytamy – pozostaje niestety tylko przysłowiową brzytwą. Powiat lubartowski, 1 maja 1949.